Vandaag staat er niet speciaal iets op de planning, en dat vindt niemand erg. Een chilldagske! We slapen lekker uit en overdag doet iedereen z’n eigen ding. Een paar gaan naar de markt, een paar naar het internetcafé, een paar spelen een spelletje, een paar gaan nog naar de djembespelers chillen op het strand, een paar zwemmen… We wisselen nog e-mailadressen uit met de locals die we nu onze vrienden mogen noemen.
’s Avonds worden we verwacht bij Marie, die een feestmaal organiseert ter gelegenheid van de doop van haar jongste dochtertje Delphine ’s anderendaags. We krijgen loempiakes, een soort donut, een stukje cake, kroepoek, en daarna gegrild varkensvlees. Tegen half 9 staan 4 charetten klaar, want vanavond gaan we op krokodillenjacht! Kris heeft met iemand gesproken die de avond ervoor er nog is gaan spotten en ons garandeert dat we er veel zullen zien. In den donker op een charette, tis eens iets anders. Vanonder op de kar staat een soort olielamp, en zo lijkt het even of we nog in de Middeleeuwen leven. Na drie kwartier komen we aan een soort moerassig gebied. De jager die met ons meegaat zegt dat we heel stillekes moeten zijn om de dieren niet weg te jagen. Op de tippen van onze tenen sluipen we door het zand en gras, en dan horen we ineens een luide knal. Dieje jager had gewoon zijn geweer bovengehaald en een onschuldig konijntje doodgeschoten! Waarschijnlijk om indruk te maken, maar met weinig effect want we vragen ons na een half uur wandelen af waar die krokodillen nu eigenlijk verstopt zitten. De jager zegt dat we te veel lawaai maken om ze te vinden, maar wa wilt ge als ge ne groep van 20 man meeneemt.. We delen ons dan maar op in 2 groepen om stiller te zijn, en op ons allerstilst kijken we met een pillamp over enkele plassen en meertjes. Uiteindelijk roept de jager ons bij hem en toont in de verte met zijn zaklamp twee reflecterende oogjes. We zullen er maar van uitgaan dat het een krokodil is J. Ondertussen is het al half 1 ’s nachts, en Veerle heeft een beetje schrik en de anderen zijn het zowa beu, dus keren we terug. Onderweg vertelt de jager ons nog dat er op zo’n 20 meter van ons een groep hiëna’s zit, je kon ze horen huilen. Er zaten echt twee groepen, want één groep op pakweg 100 meter huilde, en dan reageerde een dichtere groep erop. Jammer genoeg hebben we ze niet gezien in het donker. Niet helemaal op ons gemak ploeteren we door de modder, en kruipen we vervolgens terug op onze charetten. Twee krokodillenoogjes en een dood konijntje, misschien hadden we er meer van verwacht, maar het was toch een zeer spannende en avontuurlijke avond. Marie had eigenlijk nog een tweede deel van het doopfeest gepland na de krokodillentocht, maar het was ondertussen al zo laat geworden, dat we erna enkel nog een glaasje schuimwijn hebben gedronken met diegenen die nog niet te moe waren. We nemen ook afscheid van Lamin en Annelies, en van de djembespelers, want de volgende dag is het tijd om naar Dakar te vertrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten