Dag 13: Take nothing but le spectacle

De zon brandt al fel aan de hemel als buitenkomen. Suzanne en Lotte komen terug van bij Barro, en vertellen hoe ze de avond ervoor hun toekomst hebben laten voorspellen door een Senegalese vrouw. Dat willen de andere meisjes ook eens proberen! Wat vertellen de schelpjes over onze toekomstige levens? Enkele voorbeelden van wat gezegd geweest is:

- Lotte zou een moeilijk karakter hebben en haar papa wou niet dat ze ging trouwen.
- Suzanne heeft een vriend die veel weg gaat en terug komt en hun broer ging een 3^de kindje krijgen.

- Veerle gaat de komende dagen telefoon krijgen van een buitenlander over een geldkwestie en gaat later directeur worden. Ze gaat ook gelukkig worden met de persoon met wie ze nu samen is, en gaat daar ook mee trouwen. Een man in haar omgeving die papa is gaat ziek worden, maar niet heel erg.

- Ellen haar zus gaat binnen een paar dagen van een zoontje bevallen, en Ellen zelf moet nog veel studeren. Ze mag de liefde niet vermengen met haar studies. Als ze dat niet doet, gaan haar studies heel goed gaan, en gaat ze ook een hele goeie job vinden.
- Karlien gaat eerst een lief hebben, maar dat ging mislopen. Met haar tweede liefde, een corpulente man, gaat ze trouwen en al snel kindjes krijgen, minstens drie.

- Lize gaat ergens werken waar veel geld valt te verdienen, in een bank ofzo. Als ze geen offers maakt, gaat in de toekomst haar grote familie vooral vrouwelijk zijn. Haar toekomstige man gaat heel wit van huidskleur zijn, veel witter dan een gewone blanke. Haar papa houdt veel van haar en ze moet voor hem een cadeautje kopen hier.

- Caroline gaat veel geld krijgen in de toekomst. Haar vriendje houdt veel van haar en als er een aanzoek volgt, moest ze die accepteren. Op haar toekomstig werk zouden de mannen sympathieker zijn dan de vrouwen. Haar eerste kindje zal een zoontje zijn.

Jaaaaaawadde ! We zijn benieuwd of er iets van gaat uitkomen! Hier en daar, zoals bij Ellen, leek het heel hard te kloppen, maar soms sloeg ze de bal ook helemaal mis. Bij Lize bijvoorbeeld zei ze dat ze een kleine vriend had en vroeg ze of Lize veel broers had (niet dus, want ze heeft 2 zussen, en de Rob is (pardon: heeft) ne grote)… Iedereen moest ook een offer brengen, zodat de voorspellingen zouden uitkomen. Toch een toffe ervaring!

Terwijl de meisjes hun toekomst lieten voorspellen, zijn de jongens gaan luisteren naar wat uitleg over een landbouwproject waar David, de uitbater van dit logement, aan meewerkt. Onzen David (jaja verwarrend hé) krijgt ondertussen privéles djembe van Lamine. David heeft zelf een liedje geschreven voor onze Senegalese vrienden hier en gaat dat vanavond brengen op het spectacle. We zijn kei benieuwd! Sowieso een schone geste!

In de namiddag gaan we vissen met de pirogue (= boot). Na een half uurtje varen tussen de mangroves stoppen we op een zandbank en staan we met onze voeten int water. Door een lang net in een soort U-bocht in het water te hangen en steeds meer toe te trekken, geraken visjes gevangen. Onze eerste buit telt 10 visjes! We zijn laaiend enthousiast, tot Barro ons vertelt dat onze vangst zo mager is dat we maar een 1/20 krijgen. Oei, hopelijk de tweede keer beter. Helaas geraakt de derde keer ons net stuk, en is het gedaan met vissen. In totaal hadden we er toch zo’n 40, dus we keren tevreden terug. Iedereen is in z’n nopjes, want vanavond wacht een heus spectakel. We trekken allemaal onze African outfits aan. De meisjes hebben allemaal een soort kleedje of rok en bovenstuk tot aan de knieën, de jongens een lange broek en hemdje (een beetje ne pyama).

Het spectakel was de max. De djembespelers waren van de partij, alsook danseresjes en zelfs een vuurspuwer! We hebben zelfs meegespeeld in een toneeltje, waarin de Reus koning was en aan zijn vier vrouwen vraagt of die bloed willen offeren voor hem. En ein-de-lijk kunnen we genieten van de echte Afrikaanse vrouwelijke moves. Er waren twee dansereskes van 12 en 16 jaar, maar het was echt ni normaal hoe snel die konden bewegen! Ik denk dat wij zelfs als we zouden proberen niet zo snel onze benen op en neer zouden kunnen bewegen. Echt geflipt, maar o zo sjiek! David had een liedje voor deze avond voorbereid op z’n gloednieuwe djembe, en onder begeleiding van Lamin brengt hij het – een tikkeltje zenuwachtig David? J - voor alle omstaanders. Goed gedaan, en een heel mooi gebaar naar de Senegalezen toe! Er wordt nog gedanst en geshaket, de ambiance zat erin. Het was ook een beetje de afscheidsavond met de mannen van de djembe, want de avond erna waren er al andere plannen. We gaan ze missen, den Amadou, Lamin, Salif, Aline, Tam en de anderen!