Om half elf trokken we er met een weeral heel gammel buske op uit om een soort safaripark te bezoeken. Op drie kwartier rijden lag een groot natuurdomein, waar giraffen, zebra’s, hiëna’s, elands, neushoorns, hangbuikzwijntjes en mooie vogels zaten. Giraffen en zebra’s enzo leven hier niet natuurlijk, maar ze hebben er een aantal naar hier gebracht, wellicht voor de toeristen. Daar aangekomen werden we verdeeld over 2 jeepkes, waaruit je een zalig zicht had en van de bries kon genieten terwijl we door de bossen en weiden reden. Een speedy bobgevoel, maar dan in de broese! Een gids gaf ons bij elk dier een beetje uitleg. De dieren hadden daar veel plaats, en schrokken niet al te hard van de jeeps, waardoor we toch vrij dicht bij konden komen. Genieten!
Eens teruggekomen in ons campement stonden Lamin en wat djembevrienden klaar om ons de kunsten van het djembe spelen aan te leren. David heeft ondertussen zichzelf al ene aangeschaft, en begint de ritmes al aardig onder de knie te hebben! Maar na 5 minuten spelen doen uw vingers piiiijjn jong! Diegenen die geen zin hadden in de djembe doken nog even snel het water in. We zijn over het strandje teruggewandeld. Het is geen parelwit strand zoals op Hawai, maar vooral veel nat zand waar krabbetjes hun holletjes in bouwen. Bovendien is het strand eigenlijk ook een beetje een dierenkerkhof: het ligt er vol skeletten van overleden ezels en koeien. Hier en daar zie je nog een kadaver in ontbinding, jakkes! Maar ach, dat zijn we al gewoon. Ondertussen waren de kleren van de jongens klaar! Matthias en Piet in’t geel, de Raf in’t kakigroen. Schoon zenne! Ook Dorien, Ellen, Veerle, Gwenny en Caroline hun kleedjes waren klaar. Felle prints en stugge stofjes zijn bij deze helemaal in en we gaan ze ook introduceren in Zemst en omstreken dus be prepared!
Om 20u waren we uitgenodigd bij de familie van Tsjaane (het ex-liefke van de Krikke). De elekriciteit was voor de verandering weer eens uitgevallen, maar dat bracht alleen maar gezelligheid met zich mee. We installeerden ons op het dak, tot er een hevig onweer uitbrak en de regen met bakken uit de lucht viel. Vergis u niet, het is dan nog steeds super warm. Dan hebben we maar beneden gezeten, en genoten van de erg goeie kookkunsten van Tsjaane, het was een soort spaghetti. Met overal kaarsjes en pakweg 25 man op de grond rond de eetschotels was gezelligheid troef. Toch had iedereen erna een beetje zijne klop, en zijn we maar eens vroeg gaan slapen.
Bij deze willen we vanuit Senegal ook de deelnemers aan de dodentocht hééél veel succes wensen! Mama's, papa's, famille, lieven en thuisblijvers, en de mensen van Afractie: komaan jong, jullie kunnen dat! Cinq kilomètres à pie, ça use, ça use… J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten