Eindelijk zijn we er. Na een hobbelige vlucht richting Madrid (duur: 2u20) en na een hamburger gegeten te hebben, stapten we op het vliegtuig richting Dakar (duur: 4u40).
We hebben vandaag de kans gehad om elkaar te leren kennen. Het is een leuke bende:
David heeft zijn vliegangsten min of meer onder controle kunnen houden.
Lotte blijft altijd de positieve nood zien.
Gwenny blijft maar zoeken naar Wally (en ze is nog lang niet klaar).
Dorien is het liefste meisje van de groep.
Voor Lize is het vandaag erob of eronder, en liefst erob.
Suzanne heeft haar werkpakje al aan, want we zijn al heel de dag aan het schilderen.
Veerle en Caro, aka de kussendieven, zullen vannacht goed slapen.
Matthias zijn hamburger was heet en G’reed.
Wie wordt de Senegalees van Karlien? (Ze heeft in haar valies nog plaats.)
Raf gaat op reis en hij vergeet…. (Hij pakte pas gisterenavond in.)
Ben je Liesbeth haar huisgenoot? Dan leer je haar op deze blog kennen.
Ellen had het beste afscheid: haar papa zwaaide haar aan de gate uit!
Kris is de loser van de dag.
Net als dokter Beaucourt, heeft Piet zijn doktertasje mee. (We zijn dus in goede handen.)
In de luchthaven werden we opgewacht door Daniel, een oude vriend van Kris. (Daniel is een Senegaleese naam) Ons busje zou plaats hebben voor 19 man + bagage. Dat ging op zijn Afrikaans te werk. Alle bagage werd zorgvuldig gestapeld op het dak en wonder boven wonder pastte ook iedereen in het busje, al was het wel wat krapjes. Dit wordt een zware rit morgen. Het is namelijk een tocht van 6u van Dakar tot in Sokone.
Na een korte rit van 10’ kwamen we aan bij Fatou en Fatim.
In Dakar sliepen we bij Fatou en Fatim, moeder en dochter, die een B&B uitbaten. We zullen hier ook slapen als we op het einde van onze reis weer in Dakar verblijven. Hier werden we zeer goed ontvangen. Er werd ons een zeer lekkere schotel vol groenten geserveerd. Samen met brood en onze handen aten we onze laatste maaltijd van de dag op. In combinatie met een verfrissend drankje was dit heerlijk.
Na een verfrissende douche kropen we vermoeid ons bed in. Al een geluk konden we met het gezoem van een ventilator en bijhorende verfrissing in slaap vallen.
Morgen rijden we – per bus – naar Sokone. We zijn benieuwd.
Groetjes van ons allemaal!
Ps: Hou de kranten in het oog, want we komen erin. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten